Het is me me tochtje wel

Bon soir

Waren we gisteren met Floor op de paardencamping gearriveerd, in de kar weliswaar. vandaag wanen wij ons in de Efteling. Camping la Cibourg tussen La Chaud des Fonds en St Imier.
Maar hoe we daar geraakt zijn was alweer een avontuur. We waren vroeg vertrokken want we moesten een stukkie. De rust had Floor goed gedaan en ze was weer wat tieriger. Maar ze ging toch in het karretje want het was gravel het eerste stuk. Toen we echter weer in de bossen en de weides liepen was het dermate zwaar dat ik Ronald niet langer voor of achter, het karretje wou spannen. En Floor was very happy om weer door de vrije natuur te struinen. De mooie paden werden boomsleepgreppels, onbegaanbaar voor mensen met karren en zware rugzakken.
We moesten een andere weg kiezen wat een flinke omweg betekende.
Het bospad werd een onneembare afdaling maar goed, terug was ook geen optie meer. Om de tien meter moesten we de weg vrijmaken van takken en bomen. Tot 2 keer toe de hele kar legen en demonteren om hem over en onder enorme boomstammen te krijgen. En dat alles op een ontbijt van een banaan en een bierworstje met wat water.
Toen we dan ook eindelijk na vele uren zwoegen en ploeteren in Saint Imier kwamen zijn we het eerste de beste restaurant binnen gevallen en hebben pizza en spaghetti gegeten. Ik heb de grootste kan bier voor Ronald besteld en voor mij een paar colaa's belachelijk altijd die kleine flesjes. Maar toen kwam het. Nadat we ook Floor verzorgd hadden bleek er van haar pootjes niet veel meer over te zijn. De vellen hingen erbij. Het was duidelijk: hier zijn we klaar mee. Ronald is met de bus vertrokken om alweer de auto op te halen want naar de camping lopen (wat het plan was) ging niet meer. Maar na 3 uur was hij nog niet terug, ik maakte me erg ongerust. Ik had voor mezelf gesteld tot half 6 te wachten en dan naar de politie te gaan. We hebben alle twee geen mobiel en dat is toch lastig . Maar goed, hij kwam 5 voor half 6 aanrijden. Wat was het geval, het dorp Tramalan was helemaal afgezet omdat er een jodelconcours was met een megaoptocht. Dus hij mocht niet uit het dorp vertrekken. Maar goed, we zitten nu in de Eftelingcaming in Renan en het onweert hier verschrikkelijk. We gaan hier direct wat eten en bedenken wat we nu verder doen. Het terrein is te zwaar om met hond in kar en zware rugzakken te lopen. We zullen zien.
Ik hoop trouwens wel dat het eten lekkerder is als gisteren. Dat Zwitsers is toch een lastig taaltje. Ik ben dol op schnitzel als ik in deze kontreien ben. Dus ik verheugde me ontzettend op wienerli met pommerli en salateri,
Wat denken jullie, krijg ik een enorm bord patat met 2 knakworstjes. Nou ik heb er een op en Floor de ander. ( CHfr 16.50) Hopelijk gaat het vanavond beter. Eet smakelijk allemaal en tot gauw