Tramalant in Tramalan

Bienvenu
Nadat we klaar waren met dagboek bijhouden in Delemont en naar de camping gingen begon Floor te hinkepinken. Op de camping aangekomen , wat een erg leuke camping is trouwens, is ze neer geploft en niet meer opgestaan. Niet eten, drinken, plassen etc. 'S nachts waren haar pootjes gloeiend heet dus de volgende ochtend kar leeg gemaakt en om 7 uur koers gezet naar een dierenarts. Heel wat mensen lachten ons vierkant uit met een hond in een karretje. Maar goed, dierenarts gevonden en er bleken 2 pootjes helemaal ontstoken te zijn. prikken, pillen en een zalf verder, en een vette rekening natuurlijk wij weer terug naar de camping, Floor moest voorlopig rust houden, nou was er ook niets mee aan te vangen want ze lag erbij als een ziek vogeltje maar dan wat groter. Het weer was ook niet best. De avond ervoor begon het al met een vreselijke storm en veel regen.
Wat nu te doen. we willen toch eigenlijk verder. Ronald wil de route tot de volgend halte met de auto doen. Maar wat we ook probeerden we kwamen niet waar we wezen wilden. Toen we in de middle of nowhere ook nog een lekke band hadden waren de rapen gaar. We moesten wel verder. Gelukkig vonden we ergens een Renault garage die het euvel hebben gefixed. We zijn toen op een hele leuke camping in Saingnelegier beland. Een jong stel dat tiepies, boomhutten en mongoolse tenten verhuurt. 'S avonds kon iedereen een eigen kampvuur stoken , was ook wel nodig met die kou.
Maar goed vanochtend was het nog steeds niets met Floor dus wat doen we. We hebben besloten om verder te trekken, wij met een rugzak en prinses Floor in de kar. het is heel zwaar maar we hopen dat het maar voor een paar dagen is. We hebben een prachtige tocht gehad van Tramelan naar Les Breuleux. We zitten nu op een paardencamping. de route ging dwars door bossen, weiden met veel koeien met kalfjes en paarden. Paardenvlees staat hier ook gewoon op het menu van ieder restaurant. Ik loop me weer te vergapen aan de pracht van bloemen in het wild. Het is hier verder erg nat, de grond is gewoon sompig wat het lopen speciaal met de kar erg zwaar maakt. Gelukkig hebben ze hier ook een restaurant want het kookgerei is nu niet meer mee; veel te zwaar. Ik ben al lang blij want met het koken van gisteravond heb ik 2 brandblaren op mijn knieen opgelopen,
Verder ben ik mijn stappenteller verloren en mijn stokken al 2 keer, maar die heb ik weer terug gevonden. Floor lijkt nu weer wat op te knappen dus misschien alleen morgen nog luxe vervoer voor haar en dan kan ze weer meehobbelen. Nou mensen, jullie zijn weer enigszins op de hoogte. Ik zit op de pc van de camping want de mobielen zijn nog steeds niet opgeladen. Naomi en Fam ik hoop dat jullie goed zijn aangekomen en fijne vakantie, Ton en Inge goede reis morgen en ook een fijne vakantie
tot het volgende bericht adieu